Z początkiem 2019 roku pracownikom pierwszych firm zostanie zaoferowane przystąpienie do Pracowniczych Planów Kapitałowych. Czym one są i co mają na celu?
PPK to powszechny system długoterminowego oszczędzania, którego celem ma być zwiększenie stopy oszczędności Polaków oraz zapewnienie dodatkowego zabezpieczenia finansowego po osiągnięciu przez nich 60 roku życia. System ten jest dobrowolny dla pracowników, jednak obowiązkowy dla pracodawców, którzy będą obowiązani wdrożyć go w określonym terminie i zaoferować przystąpienie do niego swoim pracownikom.
PPK nie zostaną wdrożony we wszystkich przedsiębiorstwach równocześnie. Najpierw przystąpią do nich najwięksi przedsiębiorcy, a ci mniejsi później. Szczegółowy harmonogram prezentuje się następująco.
Zatrudniani przez przedsiębiorcę pracownicy:
Powyżej 250 – termin przystąpienia 1 lipca 2019
Od 50 do 249 – termin przystąpienia 1 stycznia 2020
Od 20 do 49 – termin przystąpienia 1 lipca 2020
Mniej niż 20 – termin przystąpienia 2021
Możliwym jest jednak zwolnienie niektórych pracodawców z obowiązku tworzenia PPK. Dotyczy to przedsiębiorców, którzy:
- będą prowadzić PPE na dzień wejścia w życie obowiązku stosowania przepisów ustawy o PPK: ze składką 3,5% i partycypacją na poziomie 25% osób zatrudnionych
- są mikro przedsiębiorcami (zatrudnienie do 9 pracowników) i wszyscy zatrudnieni pracownicy odmówią udziału w PPK
PPK finansowane będą z trzech źródeł:
- z wpłat pracodawcy,
- wpłat pracownika,
- dopłat z Funduszu Pracy.
Podstawowa wpłata, do której pracodawca będzie zobowiązany wyniesie 1,5% wynagrodzenia brutto pracownika. Oprócz wpłaty podstawowej, pracodawca będzie mógł również wnosić wpłaty dodatkowe, wynoszące do 2,5% wynagrodzenia. Wpłaty podstawowe są zatem, o ile pracownik przystąpił do PPK, obligatoryjne dla pracodawcy. A za niewywiązywanie się z tego obowiązku grozi grzywna wynosząca od 1000 do 1 000 000 zł. Co więcej, wpłata podstawowa jest elementem wynagrodzenia, od którego nie będą naliczane składki na ubezpieczenie społeczne.
PPK oznacza dla pracodawców także szereg nowych obowiązków administracyjnych oraz informacyjnych. Będą oni zobowiązani:
- podpisywać umowy o zarządzanie PPK
- podpisywać w imieniu i na rzecz pracowników umów o prowadzenie PPK
- naliczać terminowo składki podstawowe i dodatkowe
- archiwizować dokumentację związaną z PPK
Składając u pracodawcy stosowną deklarację, pracownik będzie mógł zrezygnować z dokonywania wpłat do programu. Rezygnacja taka będzie skuteczna przez 4 lata, w których trakcie będzie mógł on jednak powrócić do programu. Jeśli w tym okresie pracownik nie zmieni zdania, to po 4 lata będzie musiał złożyć pracodawcy kolejną deklarację, by podtrzymać swoją rezygnację.
Opodatkowanie PPK
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ba ustawy o PIT (art. 15 ust. 1da ustawy o CIT) wydatki poniesione przez pracodawcę na zapewnienie prawidłowej realizacji obowiązków wynikających z ustawy o PPK stanowią koszty uzyskania przychodu pracodawcy. Kosztem podatkowym nie będą natomiast nieodprowadzone do PPK składki w części finansowanej przez pracodawcę (art. 23 ust. 1 pkt 55aa ustawy o PIT)/ art. 16 ust. 1 pkt 57 aa ustawy o CIT).