kontrolapodatkowa.pl

Twój przyjaciel w sporze z fiskusem

W ostatnim wpisie z cyklu na temat wydanej przez Ministra Finansów interpretacji ogólnej, prezentujemy pogląd Ministra Finansów związany z kwestią jednorodzajowości transakcji.

MF wyraźnie wskazał, że obowiązkiem podatnika jest prawidłowe określanie jednego rodzaju transakcji lub jednego rodzaju innych zdarzeń. Jeżeli główne parametry transakcji, istotne z punktu widzenia cen transferowych (takie jak np. istotne funkcje, aktywa, ryzyka, a także sposób kalkulacji ceny, istotne warunki płatności, itd.), są do siebie zbliżone, to poszczególne przepływy pieniężne powinny być agregowane do jednego rodzaju transakcji (lub jednego rodzaju zdarzenia). Niedopuszczalne jest sztuczne dzielenie transakcji jednego rodzaju (lub zdarzenia jednego rodzaju) na kilka mniejszych quasi-transakcji. Dzielenie w celu uniknięcia obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej, o której mowa w art. 25a ustawy o PIT oraz art. 9a ustawy o CIT.

Transakcje jednego rodzaju oraz inne zdarzenia jednego rodzaju.

Tym samym transakcje jednego rodzaju oraz inne zdarzenia jednego rodzaju powinny być każdorazowo oceniane indywidualnie. Oceniane z uwzględnieniem specyfiki działalności danego podatnika. Przyjęcie założenia, że wartością graniczną stanowiącą przesłankę powstania obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej, o której mowa w art. 25a ustawy o PIT oraz art. 9a ustawy o CIT jest wartość tylko określonej, jednostkowej transakcji,  zdaniem MF mogłoby prowadzić do sytuacji obchodzenia przedmiotowego obowiązku. W konsekwencji prowadziłoby również do braku podatkowej transparentności stosunków pomiędzy podmiotami powiązanymi.

MF nie podjął przy tym próby podania ogólnej definicji transakcji jednego rodzaju lub innych zdarzeń jednego rodzaju. Jak słusznie zauważył, podział całokształtu relacji danego podatnika z podmiotami powiązanymi na poszczególne transakcje jednego rodzaju lub inne zdarzenia jednego rodzaju wymaga zindywidualizowanego podejścia. Podejścia bazującego na konkretnym stanie faktycznym.  Powinno ono znajdować odzwierciedlenie w dokumentach źródłowych podczas postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub czynności sprawdzających.

Arm’s length principle

Bez względu na fakt objęcia transakcji jednego rodzaju lub zdarzenia jednego rodzaju obowiązkiem dokumentacyjnym, powinny być one – w związku z art. 25 ustawy o PIT oraz art. 11 ustawy o CIT – ustalone zgodnie z zasadą ceny rynkowej (ang. arm’s length principle). Należy mieć przy tym na uwadze, iż zasada pełnej konkurencji, zwana także zasadą dystansu lub zasadą ceny rynkowej, jest międzynarodową normą uzgodnioną przez państwa członkowskie OECD i powinna być przez nie stosowana w celu ustalania cen transferu dla celów podatkowych.