kontrolapodatkowa.pl

Twój przyjaciel w sporze z fiskusem

Następną zmianą w przepisach dot. CFC jest zdefiniowanie podmiotu powiązanego,
którym na mocy nowelizacji mogą być podmioty będące:

• osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, w której podatnik posiada co najmniej 25% udziałów w kapitale lub 25% praw głosu w organach kontrolnych lub stanowiących, lub 25% udziałów związanych z prawem do uczestnictwa w zyskach,
• osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, posiadającą w podatniku, co najmniej 25% udziałów w kapitale lub 25% praw głosu w organach kontrolnych lub stanowiących, lub 25% udziałów związanych z prawem do uczestnictwa w zyskach
• osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, w której podmiot wskazany w lit. b posiada co najmniej 25% udziałów w kapitale lub 25% praw głosu w organach kontrolnych lub stanowiących, lub 25% udziałów związanych z prawem do uczestnictwa w zyskach.

Definicja została określona bardzo szeroko, co może utrudnić wszelkie próby obejścia przepisów.

Dochód uwzględniany w podstawie opodatkowania bez zmian

Unijna dyrektywa przewiduje dwie alternatywne opcje sposobu obliczania dochodu CFC, uwzględnianego w podstawie opodatkowania podatnika krajowego

• Niepodzielony dochód wynika z określonych w Dyrektywie kategorii, takich jak dochody z leasingu finansowego, działalności ubezpieczeniowej czy bankowej (ustanowiona w art. 7. ust. 2 lit a);
• Niepodzielony dochód wynika z nierzeczywistych ustaleń mających na celu oszczędność podatkową (ustanowiona w art. 7 ust. 2 lit b).

W tym aspekcie nie było potrzeby zmiany przepisów, ponieważ polskie przepisy są bardziej restrykcyjne. Podstawą opodatkowania są tu wszystkie dochody spółki CFC. Ich zakres jest zatem szerszy niż ten wynikający z unijnej Dyrektywy, a zgodnie z zasadą de minimis, to akurat jest dopuszczalne.

Polski ustawodawca stosować będzie pierwszy wariant, uznając za niemożliwe korzystanie z wariantu drugiego, ponieważ wymagałoby to przekwalifikowania polskiego systemu podatkowego z obecnie występującego samoobliczenia na ustalanie dochodów case-to-case (czyli każdorazowe ustalenie przez organ dochodów w drodze postępowania). W związku z tym należało skreślić art. 24a ust. 17 z ustawy o CIT (w ustawie o PIT jest to art. 30f ust. 19), ponieważ Dyrektywa w przypadku wyboru pierwszego wariantu nie pozwala na wyłączenie regulacji względem spółek CFC mających dochód mniejszy niż 250 000 euro, na co ust. 17 zezwalał. 

współautor: Łukasz Porada