kontrolapodatkowa.pl

Twój przyjaciel w sporze z fiskusem

24.06.2020

Tagi: , ,

MDR – niektóre schematy trzeba raportować ponownie

22 czerwca 2020 r. prezydent podpisał nowelizację Ordynacji podatkowej zmieniającą przepisy dotyczące MDR i implementującą regulacje dyrektywy ATAD2 w zakresie rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych.

 

Konieczność ponownego raportowania schematów podatkowych

 

Najważniejszą związaną z tą nowelizacją kwestią jest to, że podmioty, które zaraportowały już transgraniczne schematy podatkowe i otrzymały NSP (numer schematu podatkowego) będą musiały zrealizować ten obowiązek ponownie w stosunkowo niedługim czasie. Wszystko to za sprawą tego, że NSP nadane dotychczas schematom transgranicznym zostaną unieważnione.

 

Terminy na dokonanie zgłoszenia prezentują się następująco:

 

  • W pierwszej kolejności schemat powinien zaraportować promotor. Powinien tego dokonać do 31 lipca 2020 r.
  • Jeżeli korzystający nie został poinformowany o NSP, dokonuje zgłoszenia schematu nie później niż do 16 sierpnia 2020 r. (MDR-1 i MDR-3)
  • Obowiązek dokonania zgłoszenia schematu podatkowego może w dalszej kolejności ciążyć także na wspomagającym, jeżeli nie został wcześniej poinformowany o NSP. W tym przypadku termin na zaraportowanie kończy się 31 sierpnia 2020 r.

 

Należy podkreślić, że jak dotąd wspomagający nie byli objęci obowiązkiem raportowania schematów wdrażanych przed 1 stycznia 2019. Obowiązek ten nakłada na nich dopiero przedmiotowa nowelizacja.

Promotor i wspomagający muszą w terminie do 31 sierpnia 2020 r. ponownie złożyć MDR-4 (informację o korzystających, którym w okresie od 26 czerwca 2018 do 30 czerwca 2020 udostępnili standaryzowany transgraniczny schemat podatkowy).

W przypadku, gdy do zaraportowania schematu zobowiązany był więcej niż jeden podmiot, obowiązek ponownego poinformowania o schemacie będzie ciążył co do zasady na podmiocie, który uprzednio przekazał tę informację do Szefa KAS.

 

Podpisy – zgodnie z reprezentacją, ale nie przez pełnomocnika

 

Nowelizacja nie umożliwia co prawda podpisania MDR-3 przez pełnomocnika, jednak przewidziano w jej treści pewne ułatwienia w zakresie możliwości składania podpisów przez reprezentantów spółki. Do tej pory podpis musieli złożyć wszyscy członkowie zarządu spółki, bez względu na obowiązujące zasady reprezentacji. Odtąd możliwym będzie natomiast podpisanie MDR-3 zgodnie z zasadami reprezentacji spółki, a więc np. przez część członków zarządu uprawnionych do samodzielnego reprezentowania spółki.

W znowelizowanych przepisach wskazano także, że w zgłoszeniu schematu podatkowego należy wskazać numer zagranicznego schematu podatkowego, jeżeli taki został wydany. Takie brzmienie przepisu może budzić wątpliwości co do tego, że podatnicy, którzy zgłosili już schemat za granicą mają obowiązek zgłaszać go również do polskich organów podatkowych. Natomiast zgodnie z intencją dyrektywy organy poszczególnych państw powinny w takich sytuacjach uzyskiwać wiedzę na ten temat w oparciu o automatyczną wymianę informacji podatkowych pomiędzy sobą, bez ponownego obciążania w tym zakresie podatników.

 

Podsumowując

Proponowane w nowelizacji rozwiązania dotyczące MDR i wynikająca z nich konieczność ponownego raportowania schematów transgranicznych przez podatników, którzy już wywiązali się z tego obowiązku, to nic innego jak przerzucenie przez prawodawcę na nich odpowiedzialności za zbyt szybkie implementowanie unijnej dyrektywy. Większość organizacji dokonała już analizy swoich transakcji i działań podejmowanych w okresie przejściowym w kontekście ich kwalifikacji jako schematów objętych obowiązkiem raportowym. Niejednokrotnie był to proces kosztowny i czasochłonny. Aktualnie tę pracę trzeba będzie wykonać ponownie. 

Próżno szukać nadziei na odroczenie tego obowiązku w ustawach składających się na tzw. tarczę antykryzysową. Przewidziane w Tarczy 4.0. odroczenie dotyczące schematów podatkowych transgranicznych przewidują zawieszenie terminów nie dłużej niż do 30 czerwca 2020 r. Podatnicy będą mieli zatem miesiąc na wywiązanie się z nowego-starego obowiązku.

Tego typu postępowanie ustawodawcy dalekie jest od zasady przyzwoitej legislacji. Zasady, wbrew której na podatnika przerzuca się konsekwencje błędów, będących wynikiem tworzenia przepisów w pośpiechu, z pominięciem niezbędnych analiz i konsultacji.