kontrolapodatkowa.pl

Twój przyjaciel w sporze z fiskusem

W praktyce podatnicy prowadzący działalność gospodarczą często spotykają się z problemem terminowego zwrotu przez organ podatku od towarów i usług. Z licznych, bowiem przyczyn zwroty różnicy podatku VAT podlegają przedłużeniu. Niemniej, co istotne w takim przypadku, postanowienie powinno być doręczone do adresata w odpowiednim terminie, aby można je było uznać za skuteczne. W tym wpisie poruszymy zasady wydawania takich postanowień, szczególnie zwracając uwagę na sytuację, gdy będą one nieprawidłowe, a tym samym stanowić będą podstawę do zwrotu podatku VAT.

Termin podstawowy zwrotu VAT – wyjątki!

Podstawowe uregulowanie w zakresie terminu zwrotu różnicy podatku od towarów i usług znajdziemy w art. 87 ust. 2 u.p.t.u. Zgodnie, z tym przepisem zwrot różnicy podatku VAT, z zastrzeżeniem ust. 6 i 6a u.p.t.u., następuje co do zasady w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika na rachunek bankowy podatnika.

Jednakże, przepisy przewidują wyjątki w tym zakresie. Mianowicie, jeżeli zasadność zwrotu omawianego podatku wymaga dodatkowego zweryfikowania, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ww. termin do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanej w ramach:

• czynności sprawdzających,
• kontroli podatkowej,
• kontroli celno-skarbowej,
• postępowania podatkowego.

Natomiast, w przypadku, gdy przeprowadzone przez organ czynności wykażą zasadność zwrotu, urząd skarbowy wypłaca należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub jego rozłożenia na raty.

Warto również zwrócić uwagę na uregulowania dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, gdzie zgodnie z jej zapisami państwa członkowskie mają pewien zakres swobody w kształtowaniu dodatkowych obowiązków w zakresie zwrotu podatku VAT. Dodać trzeba, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wielokrotnie podkreślał, iż państwa członkowskie mają uzasadniony interes w podejmowaniu odpowiednich kroków w celu ochrony swych interesów finansowych, a zwalczanie oszustw unikania opodatkowania i ewentualnych nadużyć, co jest celem uznanym i wspieranym przez ww. dyrektywę VAT. Powyższe rozwiązanie daje podstawę do wprowadzenia przez państwo członkowskie, wyjątków od terminowego zwrotu różnicy podatku od towarów i usług, stosowanych i interpretowanych jednak nie w sposób szeroki, ani dowolny.

Podstawowa zasada doręczenia

Po pierwsze, zgodnie utrwalonym stanowiskiem judykatury – każde kolejne przedłużenie terminu zwrotu nadwyżki VAT za dany miesiąc stanowi odrębną sprawę, zakończoną postanowieniem zaskarżalnym zażaleniem, które podlega kontroli sądowoadministracyjnej.

Stąd, przedłużenie terminu zwrotu różnicy podatku od towarów i usług jest dokonane prawidłowo, jeśli przed upływem tego terminu podatnikowi doręczono postanowienie w tym przedmiocie za dany okres.

Kiedy doręczenie nie będzie prawidłowe

Nad kwestią prawidłowości doręczenia postanowienia w przedmiocie terminu zwrotu podatku VAT, pochylił się również w swych rozważaniach Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z dnia 21 września 2021 r. (sygn. akt: I SA/ Gl 727/21).

W przytoczonym wyroku jednoznacznie wskazano, iż nie znajdzie tu zastosowania pogląd, zgodnie z którym dla zachowania skutecznego przedłużenia terminu zwrotu VAT, wystarczające jest wysłanie stronie postanowienia przedłużającego termin zwrotu podatku
od towarów i usług. Takie działanie organu prowadziłoby, bowiem do naruszenia zasady legalizmu przewidzianej art. 7 Konstytucji RP oraz w o.p., w myśl której obowiązkiem każdego organu władzy publicznej jest działanie na podstawie i w granicach prawa. Z zasady tej wynika przede wszystkim, że kompetencji organów władzy publicznej nie można domniemywać,
ale muszą być one określone jasno i precyzyjnie w przepisie prawa.

Ponadto, nie znajdzie tu również zastosowania art. 12 § 6 pkt 2 Ordynacji podatkowej. Zgodnie, z którym termin uważa się za zachowany, jeżeli przed jego upływem pismo zostało nadane
w polskiej placówce pocztowej operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia
23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe. Wskazany przepis ma na celu zagwarantowanie stronie ochrony przed negatywnymi konsekwencjami działań organów administracji publicznej, umożliwiając skuteczne wniesienie pisma do organu poprzez już samo przekazanie
go w wyznaczonym terminie do operatora pocztowego. Natomiast, zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem sądów administracyjnych, powyższa zasada nie ma zastosowania do organu orzekającego w sprawie.