Na podstawie ustawy z 15 czerwca 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U poz. 1291) wprowadzono zmiany do obowiązujących od 1 stycznia 2018 r., przepisów w zakresie tzw. minimalnego podatku dochodowym od nieruchomości komercyjnych.
Dotychczasowe przepisy obowiązujące od 1 stycznia 2018 r., w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu własności środka trwałego, były skierowane do podatników posiadających określone nieruchomości komercyjne w postaci:
a) budynku handlowo-usługowego sklasyfikowanego w KŚT jako: centrum handlowe, dom towarowy, samodzielny sklep i butik, pozostały handlowo – usługowy;
b) budynku biurowego sklasyfikowanego w KŚT jako biurowy.
Ich wartość początkowa musiała przekraczać 10 mln zł. Budynki, które nie zostały ujęte w tych kategoriach, niezależnie od ich wartości początkowej, pozostawały poza zakresem opodatkowania.
Od 1 stycznia 2019 r., podatek obejmie przychody ze środka trwałego będącego budynkiem, który:
a) stanowi własność albo współwłasność podatnika,
b) został oddany w całości albo w części do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy, lub innej umowy o podobnym charakterze,
c) jest położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
W efekcie nowelizacji…
Podatkiem dochodowym zostały objęte wszystkie budynki, niezależnie od ich klasyfikacji (m.in. mieszkalne, niemieszkalne, przemysłowe, magazynowe) położone na terytorium Polski, jeżeli generują przychody z najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Z zakresu tego podatku zostały wyłączone jedynie przychody z budynków mieszkalnych oddanych do używania w ramach realizacji programów rządowych i samorządowych dotyczących budownictwa społecznego, przy spełnieniu warunków określonych w ustawie.
Od 1 stycznia 2019 r., podatek określony przez ustawodawcę jako „podatek od przychodów z budynków” obciąży wynajęte budynki niezależnie od tego, jaką działalność prowadzi tam podatnik, czy to handlowo-usługową czy też magazynową. Należy przy tym podkreślić, że w sytuacji gdy podatnik będzie wykorzystywał budynek tylko na potrzeby własne nie będzie zobligowany do zapłaty podatku. Podobnie nie będą nim objęte budynki oddane do używania na podstawie wymienionych umów w nieznacznym zakresie, czyli gdy udział oddanej do używania powierzchni użytkowej budynku nie przekroczy 5 proc. jego całkowitej powierzchni użytkowej. W przypadku zaś budynków częściowo oddanych do używania (powyżej komentowanych jak wyżej 5 %) podstawę opodatkowania podatnik będzie ustalać proporcjonalnie do udziału powierzchni użytkowej oddanej do używania w całkowitej powierzchni użytkowej tego budynku.
Zmodyfikowano również sposób stosowania limitu 10 mln zł, poniżej którego nieruchomości nie były objęte podatkiem od przychodów z budynków i która to wartość stanowiła kwotę wolną dla konkretnej nieruchomość. Po nowelizacji taka kwota będzie dotyczyła podatnika bez względu na ilość i wartość posiadanych przez niego budynków.
Obowiązek weryfikacyjny.
W ślad nowelizowanych przepisów na podatników został ponadto nałożony dodatkowy obowiązek weryfikacyjny. Podatnicy, w celu prawidłowego ustalenia wysokości podatku będą bowiem zobligowani do ustalania i monitorowania wartości początkowych budynków na początek każdego miesiąca. Przepis stanowi bowiem, iż podstawą do obliczania podatku od budynków będzie ustalona na pierwszy dzień każdego miesiąca wartość początkowa środka trwałego wynikająca z prowadzonej ewidencji, a w miesiącu, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji – wartość początkowa ustalona na dzień wprowadzenia środka trwałego do ewidencji.
Podatek od przychodów z budynków może być odliczany od zaliczek na podatek. Co więcej, w przypadku gdy podatnik w danym roku nie wygenerował dochodów lub były one mniejsze niż kwoty zapłacone z tytułu podatku od przychodów z budynków, będzie mógł ona wystąpić do urzędu skarbowego o zwrot podatku. Organ podatkowy zwróci środki, jeśli nie stwierdzi nieprawidłowości w wykazanym przed podatnika dochodzie lub stracie. Podatek od przychodów z budynków, jako w istocie podatek dochodowy, nie będzie ponadto mógł stanowić podatkowego kosztu uzyskania przychodów.